Rewolucja monarchistyczna w Kazachstanie- wydarzenia mające miejsce w Kazachstanie po Wielkim Zamachu w latach 2013-2015, które doprowadziły ustanowienia monarchii i zdelegalizowania partii komunistycznych.

Sala posiedzeń Mażilisu, gdzie doszło do proklamowania Kazachskiej Socjalistycznej Republiki Ludowej

Wielki Zamach, przeprowadzony w 2012 (-3 RM) spowodował wielkie zmiany na skalę globalną, które objęły także Republikę Kazachstanu. Państwo pogrążyło się w kryzysie politycznym oraz gospodarczym. Rządząca koalicja parti Nur-Otan prezydenta Nursułtana Nazarbajewa oraz różnych ugrupowań prawicowych przygotowywała pakiet reform i zmian w konstytucji, wraz z ogłoszeniem monarchii i obecynm prezydentem jako pierwszym królem Kazachstanu. Sprzeciw partii lewicowych oraz komunistycznych doprowadzały do zamieszek na ulicach Astany, Ałma-Aty oraz innych większych miast. Fatalna sytuacja spowodowała organizację przyśpieszonych wyborów parlamentarnych w maju 2013 r., podczas których środowiska monarchistyczne zdobyły wystarczającą większość, by wprowadzić zapowiadane zmiany. Pierwsze posiedzenie parlamentu zaplanowano na 14.06.2013 r.

Partie lewicowe były zdecydowane nie dopuścić do ogłoszenia monarchii. Zmobilizowane bojówki i sympatycy partii przybywali do Astany, prowokując bójki z sympatykami partii rządzących i policją. Debata w Mażilisie była niezwykle zacięta. Około godziny 16. do gmachu parlamentu wkroczyły uzbrojone oddziały popleczników partii komunistycznej, które aresztowały posłów partii rządzącej i prezydenta. Lider opozycji, Zhambyl Akhmetbekov, proklamował powstanie Kazachskiej Socjalistycznej Republiki Ludowej. Na wieść o wydarzeniach w budynku parlamentu na ulice zaczęli wychodzić mieszkańcy miasta. Doszło do kolejnych starć, w których padli ranni i pierwsi zabici. Ogłoszono generalną mobilizację, lecz wiele oddziałów wypowiedziało posłuszeństwo nowej władzy. Rankiem 15 czerwca rozpoczęły się regularne walki na ulicach Astany, Ałma-Aty i Karagandy.

Sytuacja we wrześniu 2013: kolorem niebieskim zaznaczono tereny zajęte przez monarchistów, a czerwonym zajęte przez komunistów

Walki w większych miastach toczyły się przez cały czerwiec 2013 r. Rewolucja stopniowo ogarniała mniejsze miasta. Dopiero pod koniec sierpnia 2013 r. sytuacja wyklarowała się na tyle, by można było mówić o terenach popierających monarchię i terenach zajętych przez siły lewicowe. Duża część północnej i zachodniej części kraju poparła komunistów, podczas gdy monarchiści zajęli centrum, wschód i południe Kazachstanu. Walki przerodziły się ze starć ulicznych między bojówkami partyjnymi w regularną wojnę domową. Armia zachowała się niejednolicie. Około 40% jednostek poparło monarchistów, podczas gdy zachodnie okręgi wojskowe, stanowiące ok. 25% składu armii wsparło siły komunistyczne. Reszta zdystansowała się od konfliktu politycznego i pozostała w koszarach, a niektóre oddziały, m. in. stacjonujące w Karagandzie, zostały rozwiązane przez dowódców.

Jeden z oddziałów monarchistycznych, okolice Astany, październik 2013

Wraz z nadejściem jesieni siły lewicowe zaczęły przechodzić do ofensywy. Działania nieregularnych formacji kawaleryjskich, szybko się przemieszczających i atakujących z zaskoczenia, spowodowały że sympatycy monarchii musieli się wycofywać. 6 listopada 2013 r. Öskemen zostało zajęte przez komunistów. W połowie grudnia siły monarchistów w rejonie Karagandy i Astany zostały otoczone i odcięte od reszty kraju. Ciężkie walki toczyły się w tych miastach przez całą zimę. Starcia były gwałtowne i zacięte, walczono o każdy budynek. W styczniu siły komunistyczne dotarły do brzegów jeziora Bałchasz, a w marcu do przedmieść Kyzył Ordy. W kwietniu i maju sytuacja ustabilizowała się: większość kraju znalazła się w rękach komunistów. Monarchiści utrzymywali się jeszcze na południu kraju oraz w rejonie Aktau i Astany.

Sytuacja w czerwcu 2014

Milicja monarchistów konserwująca broń, okolice Pawłodaru, wrzesień 2014

w budowie

w budowie

w budowie

• Historia
• Kazachstan
• Mustafar