Kalifizm- ogólna nazwa religii wyznawanej w Wielkim Imperium Mongolskim. Podstawowe założenia zostały wykształcone jeszcze w Pierwszym Świecie, lecz ostateczną formę osiągnął w II-III w. IIs. Najważniejszą cechą kalifizmu jest boski kult Kalifa.

Początki kalifizmu sięgają Pierwszego Świata, kiedy to wykształciły się pierwsze kulty Wielkiego Bóstwa i pomniejszych duchów. Bóg zwany Kracykiem miał stworzyć świat, bóstwa i ludzi. Jego kult jest wspomniany w Kronikach Mongolii.
W pierwszym wieku Drugiego Świata władca Imperium- Kalif został utożsamiony z wcieleniem pierwotnego Kracyka i otoczony boskim kultem. Obecna forma kalifizmu pochodzi z III w. IIs.

Najważniejszymi cechami kalifizmu są:

• boski kult Kalifa,
• kult bóstw pomniejszych, z których najważniejsze są Niebo i Ziemia,
• kult przodków,
• występowanie grupy bytów duchowych, które są „neutralne” pod względem moralnym.

Istotą kalifizmu jest boski kult, jakim otacza się Kalifa. Jest on wcieleniem najwyższego boga Kracyka i posiada nieograniczoną władzę. Jego moc jest obrazowana poprzez Tytuły, które określają Kalifa i przybliżają ludziom jego potęgę.
Poza Kalifem, jako najwyższym bóstwem, wierni oddają cześć pomniejszym bogom-opiekunom, którzy są ściśle zhierarchizowani. Największym poważaniem cieszą się Szager- Niebo i Twoja Stara- Ziemia. Niżej w hierarchii stoją Mustafa- bóg ognia, Isaura- bogini przyrody, Ordu- bóg wody oraz Mong- opiekun ludzi. Każde bóstwo posiada pomocników- Bóstwa Pomniejsze, często poświęcone poszczególnym zjawiskom, czynnościom lub uczuciom. I tak sługą Mustafy jest Łoniak- bożek gniewu, a sługą Ordu- Kraken. Na samym dole boskiej hierarchii znajdują się Dobre Duchy, które przebywają w różnych miejscach, np. opiekują się starymi drzewami, górami czy rzekami.
Szacunkiem darzone są także dusze przodków. Wierni po śmierci trafiają do Ogrodów Kalifa, skąd mogą wspierać żyjących potomków dobrą radą lub przestrogą.
Zło jest reprezentowane przez Juda, bóstwo które zbuntowało się przeciwko Kracykowi. Jud dysponuje zastępami Żydoblinów i dusz Wyznawców, których zadaniem jest szkodzenie ludziom.
Cechą charakterystyczną kalifizmu jest występowanie grupy bytów duchowych o nieokreślonej moralności, tj. różnorodnych czartów, diabłów, głodnych bóstw, ghuli i duchów. Kalif może im rozkazywać, jednak nie zawsze ma na nie wpływ. Często działają na własną rękę, nie opowiadając się ani po stronie Dobra, ani Zła.

Kalendarz świąt mongolskich oparty jest o Tytuły Kalifa. Każdy dzień jest uważany za święto, przy czym znane powiedzenie mongolskie stwierdza, że „Najlepszym sposobem uczczenia Kalifa jest ciężka praca”. Oczywiście w przypadku ważnych świąt (Nowy Rok, Nadaam) organizowane są uroczyste procesje, jarmarki i zawody, a wielu wiernych w tych dniach nie pracuje.
Najważniejsze święta w roku to:

• Nowy Rok
• Karnawał Mongolski
• Święto Tytułów Nieoficjalnych
• Święto Czarnego Taliba
• Święto Ojca Kalifa
• Nadaam
• Święto Całej Energii Wszechświata Skondensowanej w Jednej Świetlistej Kuli

• Kalif
• Kultura Trzeciego Świata
• Wielkie Imperium Mongolskie